Η τρούφα είναι ένα σπάνιο είδος υπόγειου μανιταριού που συμβιώνει και αναπτύσεται στις ρίζες κάποιων ειδών δένδρων ή και θάμνων.Πρόκειται για καρποφορίες ομάδας ασκομυκήτων οι μυκηλιακές υφές των οποίων περιβάλλουν τα ριζικά τριχίδια των ξενιστών τους σαν γάντι. Οι μύκητες αυξάνουν την ικανότητα των ριζών να προσλαμβάνουν απο το έδαφος θρεπτικές ουσίες και ιχνοστοιχεία, ενώ απορροφούν απο τις ρίζες κυρίως υδατάνθρακες. Το εδώδιμο αυτό μανιτάρι ήταν γνωστό στους αρχαίους Έλληνες με την ονομασία ύδνον.Οι Ρωμαίοι ήταν επίσης λάτρεις του ξεχωριστού αυτού εδέσματος. Άγνωστο γιατί, στην Ελλάδα σήμερα δεν το ξέρουν πολλοί παρ' ότι αυτοφύεται σε αρκετές περιοχές. Οι κύριες χώρες παραγωγής αλλά και κατανάλωσης, είναι η Ιταλία και η Γαλλία.
Ωστόσο η γαστρονομική και θρεπτική του αξία το κάνουν περιζήτητο απο τους καλοφαγάδες όλου του κόσμου. Του αποδίδονται επίσης θεραπευτικές δράσεις κατά μυϊκών και αρθριτικών πόνων και υψηλών επιπέδων χοληστερόλης. Κυρίως όμως του αποδίδονται ισχυρές αφροδισιακές ιδιότητες.
Όλα αυτά δημιουργούν αυξημένη ζήτηση και σε συνδυασμό με τις μικρές ποσότητες που διατίθενται στην αγορά, διατηρούν τις τιμές της τρούφας σε εξαιρετικά υψηλά επίπεδα, πάνω από 1000 ευρώ το κιλό. Γίνεται έτσι πιό επίκαιρος παρά ποτέ ο χαρακτηρισμός του Γάλλου γαστρονόμου Jean Brillat Savarin για τη μαύρη τρούφα (Tuber melanosporum) που την ονόμασε μαύρο διαμάντι της Γαλλικής κουζίνας.
Οι μεγαλύτερες ποσότητες τρούφας που πωλούνται διεθνώς έχουν συγκομιστεί σε άγρια μορφή στη φύση. Η παραγωγή τους όμως συνεχώς μειώνεται.Στη Γαλλία για παράδειγμα η παραγωγή τρούφας ανέρχεται σε 40 ως 50 τόννους ετησίως ενώ έναν αιώνα νωρίτερα ξεπερνούσε τους 1000 τόννους. Η αναγκαιότητα για την εμπορική καλλιέργεια αυτού του πανάκριβου μανιταριού, είχε εντοπιστεί απο παλαιότερα, αλλά μόλις το 1970 έγινε αυτό δυνατό. Γάλλοι και Ιταλοί επιστήμονες κατάφεραν να εμβολιάσουν ρίζες με το μυκήλιο της τρούφας. Λύθηκε έτσι ένα μεγάλο μυστήριο γύρω απο την τρούφα και ένα μεγάλο πρόβλημα των αγροτών. Μια πολύ κερδοφόρα καλλιέργεια γεννήθηκε : η καλλιέργεια φυταρίων εμβολιασμένων με τρούφες.
Ένα ακόμη άλμα έγινε προς αυτή την κατέυθυνση, όταν ο Δρ. Α.Κανάκα ύστερα απο 14ετή έρευνα στο πανεπιστήμιο του Ανόβερο κατάφερε να μπολιάσει σπόρια τρούφας σε ρίζες ελιάς.
Καλλιέργειες τρούφας έχουν εγκατασταθεί απο την πρώτη στιγμή που έγινε αυτό εφικτό, επειδή πρόκειται για μια αγροτική δραστηριότητα με μεγάλες αποδόσεις και λίγη χειρωνακτική εργασία. Αυτή τη στιγμή στην επαρχία Dordogne της ΝΔ Γαλλίας πάνω απο 800 στρέμματα άλλων καλλιεργειών κάθε χρόνο αντικαθιστούνται απο φυτείες τρούφας. Έντονο είναι και το ενδιαφέρον των επενδυτών. Υπάρχει στην περιοχή Castilla Y Leon της Ισπανίας φυτεία μελανόσπορης τρούφας εμβολιασμένης σε δρύες μεγέθους 5800 στρεμμάτων, ενώ και στη Σαουδική Αραβία 120.000 ελιές εμβολιασμένες με τρούφα τερφέζια (αραβική τρούφα που θεωρείται οτι ήταν το <<το μάνα εξ ουρανού>> της παλαιάς διαθήκης) έχουν αρχίσει ήδη να παράγουν τρούφες. Σε χώρες όπως η Ν Ζηλανδία, η Τασμανία, η Β Αμερική όπου δεν υπάρχουν αυτοφυείς τρούφες, εγκαταστάθηκαν φυτείες τρούφας με επιτυχία. Ραγδαίες είναι οι εξελίξεις σε Βουλγαρία και Ρουμανία τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Στην Κύπρο τέλος τα τελευταία δύο χρόνια 15000 ελιές έχουν φυτευτεί εμβολιασμένες με Tuberaestivum (καλοκαιρινή τρούφα). Όλες αυτές οι προσπάθειες έχουν την αρωγή των τοπικών κυβερνήσεων οι οποίες πιστεύουν πως η τρούφα μπορεί να αντικαταστήσει άλλες αποθαρρούμενες καλλιέργειες και να αξιοποιήσει άγονες και ορεινές περιοχές αφήνοντας ένα αξιοπρεπές εισόδημα στους αγρότες. Η εγκατάσταση ελαιώνων εμβολιασμένων με τρούφες είναι μια δραστηριότητα που θα πρέπει να απασχολήσει σοβαρά κάθε Έλληνα παραγωγό. Το ΕΘΙΑΓΕ με το Ινστιτούτο Δασικών Ερευνών προωθεί την καλλιέργεια τρούφας στη χώρα μας. Ενημερωτικές διαλέξεις έχουν πραγματοποιηθεί τα τελευταία χρόνια και σχετικά άρθρα έχουν δημοσιευτεί απο τον τακτικό ερευνητή του ΕΘΙΑΓΕ Δρ Στέφανο Διαμαντή.
Πηγή:
